Μια στάλα ζωής

Μια στάλα ζωής

Πεύτουν οι στάλες

Και κύκλους σχηματίζουν στον καθρέπτη

Κύκλους ταραγμένους, αλλεπάλληλους

Ρυθμικούς, σε μία μελωδία θλιβερή

Της πόλης βιαστική-

Αυτόματη, μηχανική

Δεν υπάρχει χρόνος να χαθεί

Είναι όλος υποθηκευμένος – πρέπει να αξιοποιηθεί

Μα η στηγμή

Φεύγει, χάνεται

Ανεπιστρεπτί

Και όλοι μας μένουμε στατικοί

Στη ροή

Παρασυρμένοι απο το ρεύμα της εποχής

Δεν είμαστε γρανάζια μηχανής

Αλλά αυτή καθεαυτή

Χωρίς παρόν

τραβάμε μπρός-πίσω

Κουπί

Σε έναν αγώνα δρόμου προς την καταστροφή

Πεύτουν οι στάλες

Και εμείς ακόμα βιαστικοί

Χωρίς ζωή- να κυνηγάμε τη ζωή-

Και η ζωή εκεί

Στο απέναντι πεζοδρόμιο

IX
Πρέπει να ‘ναι δύσκολη
η δουλειά του ποιητή.
Προσωπικά, δεν το ξέρω.
Εγώ σ’ όλη μου τη ζωή
έγραφα μόνο
κάτι μακριά, απελπισμένα γράμματα
για τις άνυδρες συνοικίες,
τα ’κλεινα σε μπουκάλια
και τα πετούσα στους υπονόμους.

                                                    - Tζένη Mαστοράκη


Πηγή

Translation Attempt - Απόπειρα Ερμηνείας

Fire and Ice

Some say the world will end in fire,
Some say in ice.
From what I've tasted of desire
I hold with those who favor fire.
But if it had to perish twice,
I think I know enough of hate
To say that for destruction ice
Is also great
And would suffice.

                                                                    - Robert Frost

----------------------------------------------------

Του Ψύχους και του Πυρός

Για άλλους, ο κόσμος στο πύρ θα εκτοξευθεί.

Για κάποιους, στο ψύχος θα παραδωθει.

Απο όσα η Επιθυμία μου εδίδαξε,

Η φλόγα είναι πιο κραταιή.

Μ'αν η καταστροφή ήτο να επαναληφθεί,

Νομίζω πως τα δόγματα του Μίσους

Θα λέγαν πως του ψύχους η οργή

Είναι ιδίου μεγέθους

Και αρκεί.

Juvia

“Shin shin to” said she

            and walked away

“Shin shin to” said she

                        and never looked my way

Her smile was weak

With marble eyes -

A dead face

A final gesture of her body

Endless, everlasting, infinite -

A picture in my mind

In her peacock dress she looked so pale

Frail she was like November's rain

“Shin shin to” said she

            and gone she was

“Shin shin to” said she

                              and nobody ever seen her has

  

A Moth

Flies wildly

Blurs my sight

On the screen

On the keyboard

Rests

I want it to go away

Rests again

I pity her

I wanna be friends

I extend my hand

It is slowly dying

I let it sleep

“Μιαν αγκαλιά απόσταση”

Ομίχλη απόψε κάλυψε την ονείρων πολιτεία

Και των δρόμων της εντώς

Εγω χαμένος περπατώ.

Όνειρα περνούν απο εμπρός μου,

Χαμένα, ποιητών...

Όνειρα νεκρά πριν καν ακόμα γενηθούν,

Που η Μούσσα δεν τα θέλησε απ'το μυαλό να βγούν.

Ψάχνω αυτό που κάποτε κρατούσα όλο λατρεία,

Μα οι Μοίρες δεν το θέλησαν μαζί του να διαβώ.

Ομίχλη γύρω μου παντού,

Σαν όνειρα που ακροβατούν.

Και βλέπω μόνο τόσο μακρυά

Όσο φτάνει η άδεια μου αγκαλιά.

"Cigarette"

Down

Lying down on the pavement
People walking -by, over, on-
None cares, None observes, None asks

"What's your story?"
"What are your feelings?"

Drained of any essence, of any pleasure, of any value
Casted away without as much as a second's thought

Lays
         Down
                     On the pavement,

What remains of a person's thoughts.