Ομίχλη απόψε κάλυψε την ονείρων πολιτεία
Και των δρόμων της εντώς
Εγω χαμένος περπατώ.
Όνειρα περνούν απο εμπρός μου,
Χαμένα, ποιητών...
Όνειρα νεκρά πριν καν ακόμα γενηθούν,
Που η Μούσσα δεν τα θέλησε απ'το μυαλό να βγούν.
Ψάχνω αυτό που κάποτε κρατούσα όλο λατρεία,
Μα οι Μοίρες δεν το θέλησαν μαζί του να διαβώ.
Ομίχλη γύρω μου παντού,
Σαν όνειρα που ακροβατούν.
Και βλέπω μόνο τόσο μακρυά
Όσο φτάνει η άδεια μου αγκαλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου